Η γνώση και η χρήση του μελιού από τον άνθρωπο ανάγονται στην αρχαία εποχή της ιστορίας του. Το μέλι από τα πολύ παλαιά χρόνια αποτελούσε μέρος της διατροφής του ανθρώπου και του αναγνωριζόταν πολυάριθμες φαρμακευτικές ιδιότητες που εφαρμοζόντουσαν στα πλαίσια της πρακτικής θεραπευτικής. Στους αρχαίους Αιγυπτιακούς παπύρους αναφέρονται πολλές συνταγές για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών και παθήσεων του ανθρώπινου οργανισμού. Σύμφωνα με τον Molan (1999, 2001) 500 από τις 900 συνταγές έχουν το μέλι ως κύριο συστατικό τους.

θελω να το δοκιμσωκάντε μια On-line παραγγελία

Η πλέον γνωστή χρήση του μελιού ήταν η χρησιμοποίησή του για τη θεραπεία πληγών του δέρματος. Η θεραπευτική του δράση οφείλεται στις αντιβιοτικές του ιδιότητες και στα υγροσκοπικά χαρακτηριστικά του. Το μέλι όταν τοποθετηθεί πάνω στη πληγή απορροφά νερό από τους περιβάλλοντας ιστούς, καθαρίζει τη πληγή και την προστατεύει από επιμολύνσεις (Mϋnstedt & UweLang, 1997).

Παρά το γεγονός ότι η θεραπευτική αυτή δράση του μελιού είναι γνωστή εδώ και 4000 χρόνια, η σύγχρονη ιατρική δεν αντιμετωπίζει το μέλι ως θεραπευτικό μέσο. Πιθανό αυτό να οφείλεται στο ότι οι περισσότερες αναφορές για τη θεραπευτική δράση του μελιού, στηρίζονται σε προσωπικές μαρτυρίες, ή στην χρησιμοποίηση μικρού αριθμού ασθενειών που δεν αξιολογούνται στατιστικά. Επίσης αρκετές εργασίες έχουν γίνει από Κινέζους, Ρώσους και άλλους επιστήμονες που δημοσίευαν στην μητρική τους γλώσσα σε περιοδικά που δύσκολα φθάνουν στους ευρωπαίους.

Το μέλι προτείνεται να χρησιμοποιείται από τις έγκυες γυναίκες. Η κατανάλωση 2-6 κουταλιών μελιού ημερήσια συμβάλλει να γεννηθεί δυνατό παιδί με μπόλικα μάλιστα μαλλιά (Jarvis, 1953). Με το μέλι στην διατροφή της εγκύου το παιδί θα πάρει τα απαραίτητα ιχνοστοιχεία για να δημιουργήσει δυνατό σκελετό.

Το έτος 1958 ο αμερικάνος ιατρός Jarvis είχε εκδώσει το βιβλίο «Παραδοσιακά Φάρμακα» στο οποίο περίγραφε, τη χρησιμοποίηση λαϊκών συνταγών από φυσικές ουσίες, για την αντιμετώπιση των διαφόρων παθήσεων του ανθρώπινου οργανισμού. Το βιβλίο εκείνο έγινε ανάρπαστο και για πολλά χρόνια παράμεινε στη κορυφή κυκλοφορίας (Berthold, 1997). Σήμερα, παρά την πρόοδο της ιατρικής είναι πολλά τα άτομα που στηρίζονται στις συμβουλές και οδηγίες του βιβλίου του Αμερικανού ιατρού ο οποίος για το μέλι μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής:

«Όταν ένας οργανισμός υποφέρει από κοινά κρυολογήματα, άσθμα, πυρετό, ημικρανίες, πονοκεφάλους και άλλες επώδυνες καταστάσεις τα ούρα του μετατρέπονται από όξινα σε αλκαλικά. Η συχνή κατανάλωση κοινής ζάχαρης εμπορίου παίζει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της οξύτητας του ούρων και συνεπώς στην προδιάθεση του οργανισμού στις παθήσεις αυτές. Αντίθετα, όταν λαμβάνονται δυο κουταλιές μελιού διαλυμένες σ’ ένα ποτήρι νερό τουλάχιστο δυο φορές την ημέρα (πρωί, βράδυ), η οξύτητα του σώματος παραμένει σταθερή και ο οργανισμός μας βοηθιέται να αντιμετωπίσει τις δύσκολες αυτές καταστάσεις».

Σύμφωνα με τον αναφερθέντα συγγραφέα το μέλι μπορεί να βοηθήσει στις εξής περιπτώσεις: